O nas
to nowa przestrzeń łącząc odmienne światy – „bycie wśród”,
to miejsce (s)pokoju małego księcia i kapryśnej róży,
to miejsce utraconego i odnalezionego w chwilach bliskości czasu,
to miejsce poza etykietami stygmatyzującymi innych,
to miejsce twórczego poszukiwania siebie w zwyczajności,
to miejsce patrzenia wprost w oczy innych.
MiserArt jest miejscem poza etykietą. Oznacza to możliwość odsłonięcia twarzy, zrzucenie ograniczającego ruchy przebrania, swobodne bycie ‘wśród’.
/… dialog w strefie kultury labiryntu wykluczenia to uwolniony dyskurs osób zaangażowanych, dzielących się wiedzą i osobistym doświadczeniem, zadających trudne pytania poza stereotypowym senesem ich pojmowania. To również możliwość spotkania z ludźmi znajdującymi się w labiryncie wykluczenia, nić tworząca więź osobistych i społecznych relacji z najsłabszymi, dzięki której możemy budzić wrażliwą na losy innych postawę przemieniającą continuum wykluczenia w continuum kulturowej inkluzji/
Interesują nas ludzie w głębi własnej różnorodności.
MiserArt jest miejscem poza etykietą, w którym nie chcemy prowokować, lecz naruszać poprawność odgradzającą nas od uważnego spojrzenia na rzeczywistość ludzi wykluczonych i w tej perspektywie spojrzeć na siebie. Pragniemy dyskretnie odsłaniać choćby najbardziej niepokojące zjawiska, a w nich osoby noszące w sobie odmienne światy, których eksplikacja niesie często za sobą ich stygmatyzację. W MiserArt na każdym z dostępnych poziomów staramy się zatrzeć rozróżnienia jawiących się opozycji, tym samym zacierać dychotomię: „my/oni”, konstytuującą każdą formę wykluczenia.
Wolontariusze.
Alienum phaedrum torquatos nec eu, vis detraxit periculis exnihil expete ndis in mei. Mei an pericula euripidis, hinc partem. ei est. Eos ei nisl graecis. vix aperiri conse.
Imię
Funkcja
Imię
Funkcja
Imię
FunkcjaMiserArt istnieje w ramach działalności Fundacji Homo Sacer i Koła Wrocławskiego Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta.
MiserArt jest pomyślane jako pracownia, galeria sztuki, warsztat rzemiosł i upcyklingu, kawiarnia, w którym istotą jest relacyjne przenikanie się różnorodnych, często skrajnych doświadczeń w celu wzajemnego ubogacania się. To społeczne translatorium, w którym osoby bezdomne włączają się w proces twórczy na tym samym poziomie, co inni zaangażowani partnerzy. Ideą naszego programu jest stworzenie w MiserArt eksperymentalnego miejsca, w którym wypracowujemy procesy możliwe do przełożenia na pracę innych grup zorientowanych na problem wykluczenia społecznego i aktywizację osób bezdomnych.
W działaniach MiserArt chcemy odejść od prób zmieniania kogokolwiek, oduczania bezdomności, udowadniania osobom, że powinny być takie, jak my. „Ja jestem bogaty” – jedno z powiedzonek pana Zbyszka, „nocami słucham jak trawa rośnie, a całe polskie niebo to jest moja pierzyna”. „Wiesz, pomyślałem, że pójdę (bo święta spędzę, a później to się zobaczy) może do lasu, namiot mam, to dam sobie radę, dokupię sobie jedzenia i śpiwór mam i kołdrę też, kuchenkę też, a później będę się martwił” pisał Tomek w liście wyjaśniającym, dlaczego znów uciekł, dlaczego „nie da się zamknąć”.
Nie chcemy w MiserArt udowodnić nikomu, że wiemy lepiej – raczej docenić, słuchać i poznać człowieka. Tylko dzięki akceptacji i rozwojowi swojego ogromnego potencjału osoby bezdomne i samotne mogą przełamać usztywniające ramy wykluczenia, to paraliżujące ruchy, wyróżniające ich dziwaczne przebranie – nasz twór. W MiserArt stawiamy sobie za cel, by umożliwić im takie uwolnienie dzięki dyskretnemu włączaniu w procesy twórcze i relacje społeczne, dzięki umożliwieniu rozwinięcia osobistych pasji i realizowanie marzeń, dzięki otwartości na spotkanie.