xyz_stary content

Pracownie rzemieślnicze
MiserArt zorganizowane jest wokół pracowni – przestrzeni działań. Podczas prac związanych z pracowniami rzemieślniczymi osoby bezdomne, współpracując z zaproszonymi artystami i twórcami uczą się dawnych i nowych technologii wytwarzania przedmiotów o wysokiej jakości wykonania. W przestrzeni MiserArt powstał piec chlebowo­ceramiczny wraz z pracownią chleba, pracownia upcyklingu, stolarska oraz sitodruku. Zamierzamy stworzyć pracownię kulinarną, warsztat rowerowy – tak by kontynuować rozpoczętą już z krakowską Żywą Pracownią naukę tworzenia miejskich rowerów transportowych. Zaaranżowaliśmy również salę galerii ze sceną teatralno-estradową, gdzie eksponowane są wystawy, odbywają się koncerty, pokazy filmów, spektakle. Celem wszystkich odbywających się w MiserArt warsztatów jest nabycie przez uczestników nowych umiejętności, które umożliwią dalsze działania pracowni. Działania nawiązują do źródeł dzielnicy Nadodrze, w obrębie której znajduje się MiserArt, a która jest dawną dzielnicą rzemiosł. Chcemy za pomocą narzędzi, jakie daje sztuka, umożliwić dokonującą się na wielu płaszczyznach przemianę, polegającą przede wszystkim na pogłębieniu naszej wrażliwości na siebie nawzajem oraz otaczający nas świat przedmiotów i związanych z ich powstawaniem procesów. Wytworami warsztatów będą elementy konstrukcji i wyposażenia samego MiserArt, chcemy również zainicjować przedsiębiorstwo kreatywne oparte na ekonomii społecznej, w której osoby wykluczone stają się udziałowcami w przedsięwzięciach biznesowych, tak aby produkcja przedmiotów umożliwiła wytwórcom korzyści finansowe umożliwiające samodzielne utrzymanie. W ramach realizacji w 2016 r. dwóch projektów („Stół transdyscyplinarny” realizowany we współpracy organizacji: agitPolska / Polsko-Niemiecka Inicjatywa Kooperacji Kulturalnych e.V., Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta Koło Wrocławskie, tohu & bohu / Kooperation Design z Berlina oraz „MiserArt – translatorium źródeł” realizowany przez Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta dzięki wsparciu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego) powstał katalog wytwarzanych przez nas przedmiotów.

Pracownia Sitodruku Wielkoformatowego
Sitodruk jest techniką graficzną. Daje on możliwość realizacji projektów i zleceń niemożliwych do zrealizowania w druku cyfrowym – np. druk bielą, druk na papierach o wysokiej gramaturze, druk na tekturze, kartonie, drewnie, metalu, pleksi, ceramice, szkle oraz wszelkiego rodzaju tkaninach. Otwarcie tego rodzaju pracowni w MiserArt stworzy zupełnie nowe możliwości eksploatacji tego miejsca – zarówno w wymiarze społecznym, edukacyjnym, artystycznym jak i użytkowym czy ekonomicznym. Sitodruk daje możliwość pracy artystycznej jak i komercyjnej.
Naszym celem jest stworzenie nowej tradycji rzemieślniczej Warsztatu Wrocławskiego (jako pewnego rodzaju kontynuacji tradycji Warsztatów Krakowskich). Pracownia sitodruku pozwoli nam na produkcję wzorzystych tapet, tkanin metrażowych, obrusów, zasłon, elementów ubioru, a także na nanoszenie wzorów na nietypowie powierzchnie, takie jak ceramiczne talerze, szklanki, drewniane i metalowe skrzynki, meble. Umożliwi to sygnowanie wytwarzanych w pozostałych pracowniach rzemieślniczych MiserArt przedmiotów oraz nadanie im dodatkowych walorów estetycznych.
Odpowiedzialna za pracownię sitodruku jest Natalia Jerzak.
Od października do listopada realizowaliśmy swój pierwszy sitodrukowy eksperyment: “SitoOgród w MiserArt” mógł zostać zrealizowany dzięki wsparciu programu mikroGRANTY Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016. Powstało 7 ręcznie drukowanych w autorskie wzory obrusów oraz pomniejsze druki na tekstyliach. Zespół MiserArt pełnił rolę mistrzów dla grupy zaproszonych na warsztaty dzieci.

Pracownia translatorium źródeł
Projekt „Pracownie MiserArt – translatorium źródeł” dofinansowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Projekt realizowany przez Towarzystwo Pomocy im. św. Brata Alberta w partnerstwie z Fundacją Homo Sacer oraz stowarzyszeniem tohu&bohu.
Projekt zakładał organizację „Pracowni MiserArt”, w których prace skupiały się na czterech głównych tematach związanych z rzemiosłami: wypiekiem chleba, meblarstwem, garncarstwem oraz upcyklingiem, który w projekcie pełnił funkcję czwartego rzemiosła. Nasze działania nawiązują do źródeł dzielnicy Nadodrze, w obrębie której znajduje się MiserArt, a która jest dawną dzielnicą rzemiosł.

W ramach projektu zorganizowane zostały warsztaty, podczas których osoby bezdomne, współpracując z zaproszonymi przez organizatora rzemieślnikami, doskonaliły dawne i nowe technologie wytwarzania przedmiotów. Warsztaty odbyły się w przestrzeni MiserArt, gdzie powstał piec chlebowy, warsztat meblarski, warsztat upcyklingu. Podczas warsztatu ceramicznego korzystaliśmy z przestrzeni warsztatowej Starej Kopalni w Wałbrzychu.

W ramach projektu „Pracowni MiserArt – translatorium źródeł” odbywały się również warsztaty muzyczne z Magdą Lange i Samuelem Alty oraz teatralne z Roxaną Mehrafzoun. Podczas spotkań muzycznych zostały skomponowane trzy piosenki, które zespół MiserArt wraz z prowadzącymi warsztaty zarejestrował w studiu nagraniowym we wrześniu 2016 r.
Został również zarejestrowany film dokumentalny obrazujący procesy twórcze, które dokonywały się w MiserArt podczas trwania projektu. Film został zrealizowany przez artystów związanych z wrocławską ASP: Janusza Czyżewicza, Marcina Mierzickiego we współpracy z Miriam Ptak i Bartoszem Radziszewskim.

Sponsor
Projekt sfinansowano dzięki środkom

Żywe murale MiserArt
„W niektórych okolicach wiejskich i miejskich prywatyzacja przestrzeni utrudniła dostęp obywateli do obszarów o szczególnym pięknie; gdzie indziej utworzono »ekologiczne« osiedla mieszkaniowe, jedynie do dyspozycji niewielu, gdzie usiłuje się zabraniać dostępu innym, aby nie zakłócali sztucznego spokoju. Często spotykamy piękne zielone tereny w dobrze utrzymanych strzeżonych osiedlach, ale rzadziej w miejscach, gdzie żyją odrzuceni przez społeczeństwo.”
Papież Franciszek, Laudato Si’
Żywe murale – instalacje tworzone na ścianach budynków, które oprócz elementów dwuwymiarowych, malarskich, zawierają elementy przestrzenne – niewielkie domki doczepione do ściany na wzór jaskółczych gniazd, połączone z pozostałą częścią muralu wg koncepcji artystycznej i funkcjonalnej. Domki/niewielkie budynki będą budowane z użyciem metod alternatywnych (w ramach technik ekologicznych) przez zespół MiserArt wraz ze szkoleniowcami. Projekty architektoniczne zostaną wykonane przez studentów Wydziału Architektury Politechniki Wrocławskiej pod kierunkiem dr hab. inż. arch. Aliny Drapelli-Hermansdorfer oraz dr inż. arch. Pawła Ogielskiego. Zależy nam na wykorzystywaniu przy projektowaniu materiałów recyklingowych oraz ekologicznych – np. straw bale, budownictwo ze słomy i gliny. (W projektach będą również ujęte nowe technologie oparte na użyciu energii odnawialnej.)
Istotą żywych murali jest ich społeczny przekaz – mają być świadkami mówiącymi w przestrzeni publicznej o obecności osób bezdomnych, wykluczonych. Mają o nich mówić jak o części naszego społeczeństwa, która jest bogata w swojej różnorodności – murale będą budowane z udziałem tych osób, z wykorzystaniem ich pomysłów i umiejętności jako pełnoprawnych uczestników projektu. Bezdomni włączają się w proces twórczy, nabywają kompetencji do tworzenia budynków metodami alternatywnymi przy użyciu materiałów z odzysku (recycling, upcycling). Żywy mural jest więc ich głosem, mówi o nich i ich obecności, ale także ma stwarzać miejsce dla nich w dwojakim sensie. Miejsce w sensie obecności w strukturach społecznej przydatności – osoby przechodzą szkolenia, warsztaty, stają się twórcami i nabywają kompetencji, które dają im szansę na odzyskanie „normalnej” pozycji w strukturach zatrudnienia, ról społecznych. Murale są „żywe” również dlatego, że uruchamiają procesy przemiany, którym podlegają one same, osoby, które będą je oglądać, twórcy… Żywy mural jest również miejscem spotkania, odpoczynku i podobnie jak MiserArt, miejscem otwartości i zdejmowania etykiet. Częścią pierwszego żywego muralu w podwórku MiserArt będzie domek o niewielkiej powierzchni. Inne murale nie muszą mieścić w sobie stricte mieszkalnego domku, lecz w każdym wypadku sercem żywego muralu musi być człowiek.
Jeden z murali może być np. stworzony jako otwarta kawiarnia, z której mogą skorzystać osoby ubogie, bezdomne, okoliczni mieszkańcy itd. Inny może stwarzać przyjazną przestrzeń spotkania: np. zielony ogródek. Można wbudować w instalację daszek, ściany, czyniąc mural miejscem spotkań lokalnej społeczności czy miejsce schronienia przed deszczem i wiatrem, zaprojektować ławkę i stół. Ważnym elementem murali jest ich „żywotność” w sensie naturalnym – chcemy zazieleniać przestrzeń, czyniąc ją przyjazną dla otoczenia społecznego – gości, przechodniów, sąsiadów. Inspirowani gałęzią projektowania ekologicznego zwanego permakulturą oraz węższym pojęciem urban gardening, chcemy zainicjować stworzenie ogrodów warzywnych i owocowych w przestrzeni miejskiej. Żywe murale będą więc umożliwiać jednocześnie pozyskanie żywności, zawiązywanie się więzi społecznych, jak i poprawę jakości przestrzeni miejskich.
W projektach będą wykorzystane nowe technologie bazujące na odnawialnej energii; murale mogą być użyte jako sposób promocji i propagowania nowych technologii i alternatywnego budownictwa.
Kolejnym domkiem, który wybudujemy wspólnie w ramach projektu będzie „bacówka” w jednym z wrocławskich parków. Pomysł polega na tym, by owce wprowadzić w przestrzeń naszych miejskich parków, tak by nie używać kosiarek i nie marnotrawić ściętej trawy i ziół. Osoby bezdomne zostałyby zatrudnione w roli pasterzy owiec żywiących się trawą i ożywiających krajobraz parków. Pasterze zamieszkaliby w bacówce na terenie parku i opiekowaliby się stadkiem.

Thinktank
Tu możecie nas posłuchać i podglądnąć.
Tu dzielimy się z Wami – myślami i dziełami.

„Wte i wewte”
Muzyka: Samuel Alty
Teksty: Magdalena Lange
Wykonanie: Chłopaki z MiserArt

Wędka

Kubek

Wilk

7aniołów
W ostatnich dniach lipca zespół MiserArt wrócił z wędrówki Siedmiu Aniołów. To spotkanie w swoich założeniach miało zbliżać do siebie uczestników oraz społeczność lokalną poprzez wzajemne rozwijanie talentów, stwarzać nowe perspektywy myślenia i działania, uczyć współpracy, przybliżać nauczanie Papieża Franciszka i pogłębiać duchowość.

Przygotowania do tej wędrówki do Krakowa na Światowe Dni Młodzieży trwały niemal od roku – włączał się w nie również nasz zespół. Współtworzyliśmy scenografię do spektaklu obrazującego siedem dni stworzenia świata, byliśmy w nim aktorami, szyliśmy hamaki, wspieraliśmy logistykę całego przedsięwzięcia… Przez dziesięć dni, od 21 do 31 lipca, wraz z grupami artystów i działaczy, z młodzieżą zaangażowaną we franciszkańskie i dominikańskie wspólnoty dzieliliśmy się swoimi talentami. Codziennie wieczorem odbył się pokaz etiudy teatralnej obrazującej kolejny dzień biblijnego stworzenia. Modliliśmy się wspólnie, otwierając się też na grupy, które sytuują się gdzieś na marginesie Kościoła – wędrówka była miejscem dialogu pomiędzy wierzącymi a ludźmi, którzy nie chcą, aby ich nawracano, ale dla których pytanie o Boga nie jest obojętne.

Mieliśmy też okazję spotkać się na Błoniach z Papieżem Franciszkiem. Jego słowa dodają energii do działania, uczą że jedynie życie pasją i marzeniami ma sens – oczy otwarte na potrzeby drugiego, gotowość do tego, by dawać coś z siebie. Na spotkaniu na Błoniach mówił do nas tak: „Serce miłosierne ma bowiem odwagę, by porzucić wygodę; serce miłosierne potrafi wychodzić na spotkanie innych, potrafi objąć wszystkich. Serce miłosierne potrafi być schronieniem dla tych, którzy nigdy nie mieli domu albo go stracili, potrafi stworzyć atmosferę domu i rodziny dla tych, którzy musieli emigrować, jest zdolne do czułości i współczucia. Serce miłosierne potrafi dzielić swój chleb z głodnym, serce miłosierne otwiera się, aby przyjmować uchodźców oraz imigrantów. Powiedzieć »miłosierdzie« wraz z wami, to powiedzieć: szansa, to powiedzieć przyszłość, powiedzieć zaangażowanie, powiedzieć zaufanie, powiedzieć otwartość, gościnność, współczucie, powiedzieć marzenia. Czy jesteście zdolni do marzeń? (…)”

Każda osoba uczestnicząca w spotkaniu Siedmiu Aniołów była sprawcą i twórcą wydarzenia, w którym wzięła udział – w tym projekcie na równi ważne są zaproszone wspólnoty, mieszkańcy Krakowa, odbiorcy spektaklu. Do udziału w spotkaniu zaproszonych było wiele grup – stowarzyszenia i ośrodki twórcze, wspólnoty i organizacje, aktywiści i artyści.

W przyszłym roku ze wspólnotą Siedmiu Aniołów będziemy wędrować po Kaszubach. Spektakl teatralny będziemy prawdopodobnie tworzyć na spotkaniach przygotowawczych w Jarocinie.

Streetworkerzy
Książka to wybór spisanych na naszym forum żywych historii spotkania i relacji z osobami żyjącymi w miejscach, o których się nam wcześniej nie śniło – lektura pokazuje, jak wiele w takim spotkaniu się wydarza w naszym i ich życiu.

Książka jest dostępna w MiserArt.

“BERZAX – splątana rzeczywistość, w której bohaterowie, żyjąc nagim życiem ulicy, niewidoczni są w logicznej eksplikacji, lecz wrażliwym doświadczeniu. Berzax to Dickowy Ubik – rozmazuje rzeczywistość i może być zarówno sprayem poprawiającym nastrój, jak ślepotką-f16, matką berzą, muralem na przydworcowym zaułku, jak i tekturą z biedronki okrywającą śpiącą pod nią osobę bezdomną…”

Posłuchajcie reportażu o naszych streetworkerach. Reportaż powstał w ramach wakacyjnego cyklu “Młode spojrzenie”.
“Nigdy nie jest za późno”, Polskie Radio Wrocław, 27.08.2015 r.